- tupotać
- לוב
Otwarty słownik polsko-hebrajski. 2015.
tupotać
Look at other dictionaries:
tupotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, tupotaćoczę || tupotaćocę, tupotaćocze || tupotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} głośno stawiać kroki, powodując powstanie charakterystycznego odgłosu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tupotać kopytami, ciężkimi butami. Galopujący… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tupotać — ndk IX, tupotaćoczę (tupotaćocę), tupotaćoczesz (tupotaćocesz), tupotaćocz, tupotaćał «stąpać uderzając głośno nogami o ziemię, podłogę» Konie tupotały po asfalcie. Dzieci biegały, głośno tupocząc drewniakami … Słownik języka polskiego
tupotanie — n I rzecz. od tupotać … Słownik języka polskiego
zatupotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIa, zatupotaćpoczę || zatupotaćocę, zatupotaćocze || zatupotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} wydać, spowodować powstanie odgłosu tupotania, tupotu; też: zacząć tupotać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzieci zatupotały, wybiegając z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
